Sendeki Ben ve Bendeki Sen.

Şimdi Tanıdın mı Sendeki Beni?

Ben; ölümüne kavgalarda,
Ben; yarınsız zamanlarda,
Ben; anlatılan masallarda
Ben; hain planlarda,
Ben; feda edilen bir kurbanken,
Ben; bir davanın bedeliyken,
Ben; bir “berdel” ken,
Ben; atıldığım o bataklıkta nafile çırpınırken,
Ben; yorgun düşüp bayılırken,
Ben; teslim olmadan vurulmuşken,
Haince sırtımdan..
Haince hayallerimden..
Haince geleceğimden..
Haince gülüşlerimden,
yitirdim inancımı..................................
durdurdum atan kalbi..
kilitledim güvenimi..
Kuralsız insanların sahte yüzlerinde,
yanlışı doğrudan, karayı beyazdan, adamı adamdan, insanı insandan ayırmakla geçti gençliğim...

Ben; kan gövdeyi götürürken,
Ben; can bedenden ayrılırken,
Ben; kan damardan çekilirken, öğrendim yaşamayı...
Başarmak için inanç, inanmak için yürek, kazanmak için bilek gerekliymiş... Adımlarını sert basmalı, yumruğunu sert vurmalı, sesin gür çıkmalıymış… Taş kadar ağır, taş kadar sağır, taş kadar büyük olunmalıymış...

Tellere takılan elbisemden...Deniz dibinde sürüklenen bedenimden...Kabus görmemek için uyumadığım gecelerden...bir anda kör kalan gözlerimden...sürüne sürüne yürümekten...düştükçe kanayan dizlerimden...sağırlara yalvaran dilimden...avaz avaz sessiz içimde yaktığım ağıtlardan...ağız dolusu kan kusarken...her adımda önüme dehlizler konurken...ölüm adakları yapılırken...uyutulup öldürülürken...kendime sarılırken.. kendi içimde yürüyorken , henüz kimseye rastlamamışken,

...dağlarda, tepelerde, denizlerde, nefes nefese koşarken yoruldum demeden, dur durak bilmeden, kendini yok sayarak, hiç sayarak, hak ettim sanarak, kendini bir günah sayarak yaşamaktan... herkes gibi yaşam dilemek için açılan avuçlar yerine al beni yanına diye dua eden dilimden... kan oturmuş gözlerimden.. atmaya başlamadan durmuş olan kalbimden...bir kalp daha susmasın diye her gidiyorum deyip te ölümün kıyısından geri dönüşlerden... hayata direnmekten...yorgunluğumdan.. suskunluğumdan...durgunluğumdan...hala inanamamaktan…mutluluğu rüya sanmaktan.. uyanmaktan korkumdan.. sahipsizliğimi kabullenerek,

ilk defa ait olmak ne demek öğrenirken..,
ilk defa mutlu olurken,
ilk defa bu kadar kutsal bir aşkı tatmışken,
…o kadar karanlıkta yaşarken hayatın zindanlarında; bir anda doğan GÜNEŞ kamaştırırken gözlerimi, hala bakamıyorken…bu hayatın bir oyunuysa korkusuyla alışmışken oyunlara,

Bu bir serapsa yaşadığım sahralarda,
Bu bir rüyaysa ve uyandırılacaksam yine yaka paça,
Bu bir halüsilasyonsa,
yıllarca yorgun düşmüş ve aklımı yitirmişsem mi acabalarıyla,
Bu bir ölümle yaşam arasında bırakıldığım bir arafsa,
Bu kez…
Dolarım boynuma halatı,
Asarım kendimi …
Ya da dayarım şakağıma çeker vururum kendimi..
Kalbimde SEN varsın çünkü…kıyamam
BİR KELEBEĞİN ömrü kadar hayatın
Tüm bedellerini ödediğim zindanlarından alıp, bir peri masalını yaşatan,
Atmayan kalbimi hayata döndüren,
O yetmezmiş gibi Sağ yanımda bir kalp daha attıran,
Ey Yüce Sevgili….

Şimdi Tanıdın mı Bendeki Seni?