Sendeki ben Şiiri - Erkan İnay

Sendeki ben…

İstemezdim böyle olmasını,
Sanmıştım ki herşey doğru,
Karıştırmışım farkına varmadan,
Sendeki ben, ben değilmiş aslında...

Bekler sanırdım gün,akşamı,
Kutuplarda olmazmış akşam,
Ben bir kutup sense ayrı bir kutup,
Aramızda bilinmez engeller var..

Anlamadın,amacım aşıklar gibi atışmak.
Yaren kapısında,satırlarla kucaklaşmak.
Ama nafile ben duvarlarla buluşmak.
Canın sağolsun vazifemdir, selam durmak...

Yanılmışım hayalmiş sende ki ben,
Bir kara noktaymış meğerse süs,
Bulamadım ben iklimimde BİR NOKTA,
Ne sen ben, ne de ben, bulunmaz nokta…

Döner gelir, sanırdım aslına,
Ben varamadım, bu işin farkına,
Saçlarım,değdi hep muradıma,
Kar taneleri gibi düştü yollara…

Sende ki ben, istedim olsun ben,
Sular gibi çoşup kavuşayım,
Hayal denizinden, kara ya ulaşayım,
Tutunup ellerine Yaradan a çoşayım…

Duvarlara yazdım sendeki ben diye,
Ama sen yoktun, ne bene, nede bana,
Anladım ki zorla güzellik olmaz,
Kalakaldım ortada yazdıklarım ve ben……

Antolojide yazdığım ilk günlerdi,
Heyecan ve telaşe başımda tüterdi,
Herkes şiirle yazışır,atışır,sanırdım,
Kendimi eksikli hisseder,kararırdım,
O yüzden ilk önce bir dua yazdım,
Cevap veren ilk kişiye hayrandım,
Onu ben sanıp aşkla şiire dadandım,
Duvarlar adlı grubum iyi olur sandım,
Red cevabını alınca davete ben yandım,
Ne o bendi? Boşu boşuna aldandım,
Kalmadı heyecan çabuk usandım,
Sonra sonra gerçekleri anladım,
Sen deki ben,ben değil diye yazdım,
Belki de o anladı,ben deki sen, sen diye…
25.10.2008 17.37