Ey gönül şehrim sana sevdam nicedir
Solmaz senin enginin zarafetin yücedir
Gönül gölüme dolan yazımdaki güzedir
Doğan ufkuma güneşin,sensizliğin gecedir.
Sen masallarımın şehri şarkılarda nihavent
Ümitler yeşerttiğim sur dibinde halvet
Ayasoyfada grilik, Sultanahmette ahenk
Gözlerinde mana bulan,eski yerinde mihenk
Kudreti sende gördüm, sende camiler evler.
Hükmederken insanlar cüceleşmiş iri devler
Sende gönül huzuru,lale yeşeren yerler
Susar ve çare arar, yanmış sönmemiş küller.
Şairler mısra olmuş kafiye bulmuş tadında
Kurumuş çöller varmış, arınmışlar adında
Kem gözlere gel demiş yaşanmış muradında
Sağnak sağnak sel olmuş sarmalanmış yadında
Sensin hülyalı zamanlarda gönüllerin bekçisi
Sendedir öğretiler, çoğalınca çiseltisi
Seni işaret etmiş, Yaradanın elçisi
Her gönül sende bulur, bilinmezi belkisi.
Daima usumda düş, gönlündür çölüme dolan
Gözlerime nem olur, çisedir bana yağan.
Nice zifir bakışlar, edememişte talan.
Kor olan bu ateşi,sensin yüreğe salan.
Bütün bunlar sendedir, geceme yağan nursun.
İstemem senden gayrı, içime çise dolsun.
Kayıt Tarihi : 9.11.2008 13:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!