Sende yandım ben oldum Şiiri - Murat Mil

Bozkırları var siyah gözlerinin,
Birde, gönlünün gülü icinde.
Ben şarkılar söylerdim gözlerine.
Sen ağlardın.
Ben silerdim siyah gözlerinin yaşını.
Sen yine ağlardın.
Nasıl titrerdi ellerim gözlerinde.
Bir kelebek olurdu yüreğin,
Konardı ellerime.
Gelincikler açardı.
Papatyalar sarardı.
Maviye keserdi yer gök.
Martılar dolardı düşlerime.
Nehirler, denize akardı.
Rüzgarlar, sen kokardı.

Bir sabah yokluğuna uyandım,
Bir sabah...
Bütün güller kanadı,
Kanadı kırık kuşları fırtınalar taradı,
Yasa kesti alem, seni bende aradı.
Sende kaldı kentimin cümbüşlü sokakları,
Boşaldı zaman ve mekan,
Sensizliğe döndü mevsim.
Sen yalnızlığımda çoğaldın
Ben azaldıkça…
.
Günlere anlattım aşkını, gecelere bağladılar,
Kadehlere doldurdum kahrımı, almadılar,
Sabır taşları bastım yüreğime, çatladılar,
Cehenneme saldım ruhumu, aşkının narından yandılar.
Kavga oldum içimde, al kanlara bulandım,
Seyyah oldum aşk peşinde dolandım,
Hancı oldum, yolcu oldum, han oldum
Dergah oldum, derviş oldum, aşk oldum,
Sevdalanmış bülbüllere meşk oldum.
Seni buldum,
Sende yandım,
Ben oldum.