Gel, değmeyelim artık biz gül tenine aşkın
Mahzenlerim de acıdan şaraplar yıllanmış.
Gel, çıkalım içimizin demli karanlığından
Köhne yuvasın da yürek aşktan da usanmış.
Yok vermeye bir tek Ümit, değmezdi kendime
Geçen zaman harcanmış ki cümlelerim yorgun.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta