Kışın en gri rengi en soğuk deminde
Omuzlarımda yalnızlıkla birleşti
Sıkı sıkı sarıldım kimsesizliğime
Sarıldıkça üşüdüm, yalnızlığım depreşti
Bir bakışındı içimi ısıtan
Bir tebessümün baharı getiren
Merhaban cennetle eşti
Sevgin bazen kardeşti
Bazen beni yakan ateşti
Ama ruhun bana hep serkeşti.
Kayıt Tarihi : 21.3.2024 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!