Sende ve Sende Şiiri - Murat Öztürk

Yaprak Dalından Düşerken,
Sende Gözlerimden Yaş Olup Düştün.
Mevsim Sonbahardan Kışa Doğru Girerken,
Sende İçimde Fırtınalar Kopardın Hiç Dinmeyen.

Güneş Her Gün Batmaya Yüz Tutarken,
Sende Yaşadım Nedense Tüm Karanlıkları.
Beni Tüm Hatıralar Tek Tek terk ederken,
Sende Tattım En Acı Dolu Yalnızlıkları.

Bedenime Ağır Darbeler Vururken Rüzgâr,
Sende Tükettim Ömrümün Yıllarını.
Gözlerim Her Gece İnzivaya Çekilip Ağlarken,
Sende Bıraktım Sevgiye Dair Tüm Sırlarımı.

Sokaklarda Adım Adım Yürürken,
Sende Buldum Baktığım Her Suratları.
İçimde Acılar Yeni Baştan Depreşirken,
Sende Çektim Hasretin Bitmeyen Feryatlarını.

Karanlıklarda Şu Koca Bedenim Dolaşırken,
Sende Yaşadım Ve Bittim Yalnızlıklarımı.
Yağmur Yüreğime Damla Damla Düşerken.
Sende Islattım Bu Gözyaşlarımı.

Sen Ağlama, Sen Üzülme Gülüm,
Ben Sende Ölene Dek Sürgünüm,
Geçmese de Senle Birlikte Ömrüm,
Affet Beni Canım Sevgilim, Üzgünüm.

Bakma Böyle Yazıp Durduğuma,
Kelime İle Seni Bu Kadar Kırdığıma.
Buna Aşkın Yansıyan Yanı Diyorlar,
Seni Ne Kadar Sevdiğimi Bu Satırlar,
İnan Bana Her Gün Söylüyorlar.

Murat Öztürk (Sessiz-Sair)
05.10.2007