Sende unuttun! Şiiri - Mustafa Cilasun

Nice muratlar
Karlar içinde unutulmuş
İlkbahar
Seherin ilk ışıklarıyla
İçime dolan birçok umutlar

Uyku tutmaz,
Geceler asla bitmez
Kahırlar içinde bir nefesti
Teslim olunan kanaatkâr yastık

Yatak artık
Tahammül edemez
Kendi dirliğinde
Bırakır sakince eşiğine

Yüreğimin
En mütenahi hücresinde
Zuhur eden
Hazzı salan bir aşk

Savurur
Harman eder bırakır
Sanki
Bir hardal tanesi
Kudretinde bulunan başak

İnce bir sızı
Kuşatır her yanımı
Bir bak hiç acımayarak
Kıvrandırır, sarkıtır insanlığımdan
Uzaklaştırır kendinden
Ağlatarak
Hazin nedameti yayarak

Ey dertlerin
Hengâmesinde
Seyre dalan bir mağrurluğu
Yaşayan yüce dağ
Sen ne olur hiç acımadan
Bir kez Olsun bak
Allah aşkına

Acılar bana
Dilekler sana olsun
Kalmayan onca muratlara
Zaman mühlet verse ne olacak
Aşksız bir gönül’e
Mahkûm kalan neyi bulacak

Seninle başlıyor
Kuşlar iştiyakla şakımaya
Gül yüzünü teklifsizce açmaya
Karanfiller kokmaya
Yaseminler beyaz tenini
Aldırmadan sana sunmaya

Her sabah
Başlıyor atlar
Dörtnala koşmaya
Kuzular da koklaşmaya
Kelebekler aşk koklamaya

Arılar
Bekleyen çiçekleri için
Var güçleriyle coşmaya
O kokudan ondan almaya

Ey
Merhamet
Niye beni unutursun
Yalnızlığı halime yaşatırsın

Aşkın
Elim olan acısını
İliklerimde sızlatırsın
Acımadan içimi kanatırsın