Sende Toplanıyorum Şiiri - Seval Kemertaş

bu ilk aldanışım değil
ilk sönüşü değil umutlarımın
her defasında bu son olsun diyorum
hasret sancısını ilmek ilmek örüyorum
acılar içinde uyurken zaman
sensiz nefes aldığıma inanamıyorum...

bu şehri seninle sevmiştim
denizini..
rüzgarını...
yağmurunu
bu şehri sensiz düşünmek bile
canımı yakıyor,
sancımı arttırıyor
içimde büyüyor yokluğun
şimdi bir damla yağmur düşse
ben bulutlardan çok ağlıyorum...

dalgalar dünden daha zalim
rüzgar bir o kadar hoyrat esiyor
geceler buz gibi, şarkılar hüzünlü
özlemek hiç bu kadar acı vermemişti bana
özledikçe seni
hasret uykularına yatıyorum
acılarla büyüyor aşkın gerçeği
sensizliğin yükünü taşıyamıyorum...

gittinse gittin..
seni hiç suçlamadım
benim isyanım kendime,
yok oluyorum
içimdeki ateş yavaş yavaş sönüyor
kış mevsimlerine teslim yüreğim
bir yudum güneş bulamıyorum
donuyorum..
iliklerime kadar üşüyorum
fırtınalarda dağıldım,sende toplanıyorum...

01/07/2003