Sende Sonsuzluksun,Sensizliğinde

Çok küçük yaşlarda tanıştım
Sonsuzluk denen kavramla.
Önce arkadaşlarımla aramdaki küfürlerin
Ölçüsü oldu farkında olmadan.
Sonra biraz büyüdükçe
Bir sayı daha eklemeyi öğrendim ona.
Kendisiyle çarptım bir ara
Sonra benim sonsuz
Daha sonsuz oldu büyüyene kadar.

Küçükken annemi kollarım ne kadar açılırsa
O kadar seviyorum diyordum.
Biraz büyüdüm;
Kollarımın uzunluğu artınca
Daha çok seviyorum dedim.
Okula başlayıp sınıfları atladıkça
Annemi sonsuz sevdiğimi öğrendim.
Oysa annemi sevmiyordum.
Ona tapıyordum
Şimdi anladım.

Üniversite sıralarında
Saçma bir kavram olmaktan çıktı
Sonsuzluk denen ulaşılmazlık.
Bıraksalar ışık hızıyla
On dakikalara kadar kısaldı uzaklığı.
Muhabbetlerde atomu kaldırıp koyduk oraya
Mesafe diye baktık tablo misali.

Sonra seni tanıdım güzel kız
Çocukluğuma benzer heyecanlarla.
Yaşadım seni doyasıya
Hiç tatmadığım duygularla.
Yüreğimin en güzel yerine değil
Seni kendi yerime koydum
Aşkın kör karanlığında.
Mutluluğu kanarak içerken su misali
Hayatımı birleştirmeyi hayal ettim
Evlilik kutsallığında.

Sonra tebessüm ederken hatırladım kendimi;
Aynada ağlarken
Yaşlarıma son bir veda gülüşüydü tenimden.
Hayatıma dönüp dışardan baktığımdaysa
Sen yoktun.
İçindeyse sen sanki hep var gibiydin.
Hatta sonsuzluktun,
Uçsuzdun, bucaksızdın
Engindin,derindin.
Her yerde ve her şeydeydin
Ve her şeydin.
Bendin,
Benim sevgilimdin...

Sonsuzlukta bir yerlerde
Noktaydı gidişin
Ve benim varışım o noktaya
Senin gidişin.
Kavram ortadan kalktı sanmıştım
Yokluğunun küfreden zamanlarıyla.
Sen gittin
Artık ölüm bile son gibi gelmişti;
Bir başlangıç olacağına inanç; komikti.
Sonra zaman akıp geçti.
Hatta ayrıldığımız o günlerin üzerinden
Anılarımız sel gibi sürüklendi
Ne varsa aldı götürdü sen bildiklerimi.
Elimde kalan zaman vardı bir tek
Sensizlikten hatıra;
Saniyeler, dakikalar, saatler, günler...

Onları saymaya başladım usulca.
Saydıkça sonu gelmeyen bir an belirdi beynimde
Saydıkça sensizliğim
Uçsuzlaştı,bucaksızlaştı
Enginleşti ve derinleşti.
Kayboldum zamanda
Sensizlikte kayboldum.

Artık tekrar inanmaya başladım
Sonsuzluk denen kavrama
Yokluğunun zamanlarını saymıyorum ama
Çoktan o sonsuzluk denen yola girdiler sanırım
Ve baktım şöyle bir hayatıma dışardan bir kez daha
Sen hala yoksun
İçimdeyse sanki hep varmış gibisin.
Yaşlarımda hala düşüp gidiyorlar gözümden
Peşinden uzanıyorlar şöyle bir.
VE biliyorum ki güzel kız
Onlarda sen gibi
Geri dönmeyecekler...

20/05/2004