Sende Sonsuzluğum Şiiri - Mustafa Altıntaş

Çocukların utangaç okşadığı başımda
Güvercinler tünedi gözleri aşklı
Daha ilk çırpışında kanatlarını
Kefeni yırtıldı
Sokak aralarıma kasvetle çarpan sızının
Birden savruldu yere serilmiş rüzgar
Bıraktım tüm solmuşluğunu benliğimin
Eşsiz bir güzellikte seni düşündüm
Düşününce düşlere daldı çıplaklığım
Kayboldum sudan yaratılmış akıntısında yüzünün
Yağmur ıslatmaları altında dokundum sana
Gölgenin düştüğü göğün bahçesinde
Sözsüz bir senfoniydi sanki tenin
Perilerin elleri vardı İncecik kıvrımında belinin
Uykularında yelkenli bir yıldız iniyordu nefesine
Bin parçaya ayrılıyordu ruhum
Tanrılar doğruluyordu
Sende sonsuzluğum