Bilirmisin Şiiri - Abdurrahman Alma

Saatlerce telefona bakıp çalmasını beklemenin
nedemek olduğunu bilirmisin
numaranı sen çıkarsın diye çevirip
bir başka sesle karşılaşmanın
verdiği acıyı bilirmisin

hasret yatağına hayalinle uzanıp
düşünceler yorganını üzerine çekmeyi
gece olunca içime çöken hüzünü
bilirmisin

beni bir an bile bırakmayan yalnızlığı
bilirmisin
beyaz sevip ayrılık ve ölümden nefret etmeyi
aklından geçeni bir türlü söyliyememeyi
sahte kahkahalarla gülerek
içten çığlıklarla feryat etmeyi
bir çocuk gibi karanlıtan korkmayı
yataktan her sabah kabuslarla kalkmayı
ilk verdiğin öpücüğü
adını yazdığım ayfaları
fotoğrafını saklamanın
verdiği korkulu zevki bilirmisin

hergün senden uzakta duruşun
zamanla yarışmanın
verdiği kahrolası acılara
seni düşünürek katlanmayı
çareyi sevginde aramayı
dünyayı ve insanları sevip
onlara değer vermeyi
seni binlerce kez kırsalar dahi
onları bağışlamayı
bilirmisin

bilirmisin bu kolayca söylediklerimi
hala acı içinde yaşadığımı
bu şiiri seni düşünerek yazdığımı
yazarken hafiften ağladığımı
bilirmisin
ve bir tanem sende benim seni sevdiğim gibi
sevebilirmisin.

(15 haziran 2008)