Sende Saplandım Kaldım Şiiri - Mehmet Aslan

Geçmişimde bir aşk yaşadım
Onun tatlı gülüşü sahteymiş aldandım.
Oysa o rüyaymış, erken uyandım.
İkincisi sensin, sende saplandım kaldım.

Sen gerçek samimi gülüyorsun,
Ama inatçısın kalbini vermiyorsun,
Biliyorum seviyorsun ama direniyorsun,
Aşkıma cevap vermeyip düşünüyorsun.

Ne kadar devam edersen et inat etmeye,
Yılmadan, devam edeceğim seni sevmeye.
Ne zaman geldiysem seni görmeye
Cesaret edemedim bunları söylemeye.

Aslında korkuyorum senden açılamıyorum,
Senden değil, seni kırmaktan korkuyorum.
Korktukça da dilim tutuluyor anlatamıyorum,
Bitmek üzereyim bu yüzden kahroluyorum.

Sende farkındasın sana olan bu sevgimin,
Ama itfaiyesi olmuyorsun yana yüreğimin.
Sağır mısın duymuyorsun sesini kalbimin
Mehlemi olmayacak mısın kanayan ciğerimin.

Aşkımdan Yanayım

Ne kadar kızarsan kız,
Beni kızdıramayacaksın.
Eğer kalbimi kırarsan kız,
Asla onaramazsın.

Ne kadar yanarsam yanayım,
Beni yıldıramazsın.
Çünkü aşkımdan yanayım,
Asla caydıramazsın.

Akıntıya kapıldıysa bir sal,
Onu durduramazsın.
Sıkma sen de kendini sal,
Yoksa ulaşamazsın.

Tutamazsan eğer göz yaşını,
Uğraşma durduramazsın.
Dert etmiyorum ben hiç yaşını,
Sen yaşlanamazsın.