Sende Saklıymış Şiiri - Evrim Alca

Ben, mutluluğu gülüşlerde saklı sanırdım
Onun için her şeye hep güldüm.
Yinede mutlu olamadım.
İçten içe saklıca hep üzüldüm.

Ben, mutluluğu ağaçlarda, otlarda, börtü böceklerde sanırdım
Koştum, tırmandım, yakaladım, öpüp okşadım
Yinede mutlu olamadım.
İçten içe saklıca hep üzüldüm.

Ben, mutluluğu güneşte, yıldızlarda sanırdım
Doruğa çıkan güneşin altında cayırcayır yandım,
Yıldızları bir bir yakaladım, hepsini teker teker kucakladım
Yinede mutlu olamadım
İçten içe saklıca hep üzüldüm.

Ben, mutluluğu nefes almakta sanırdım
İçime derince çektim, taki kıpkırmızı olana kadar çektim
Olmadı yinede mutlu olamadım
İçten içe saklıca hep üzüldüm.

Ve düşündüm!

Acaba mutlu olmak sevmektemi saklı idi?
Hiç düşünmeden, umarsızca,
Gözümün gördüğü, kulağımın duyduğu, ellerimin dokunduğu
Herşeyi ama herşeyi sevdim.
Yinede mutlu olmadım
İçten içe saklıca hep üzüldüm.

Bir gün seni gördüm.

Seni, gülüşlerin yerine koydum
Yüzümde güller açtı.
Seni, ağaçların, otların, börtü böceklerin yerine koydum
Etrafım cennete dönüştü.
Seni, güneşin, yıldızların yerine koydum
Karanlık diye birşey kalmadı, gece inciler saçtı üzerime.

Seni, aldığım nefesin yerine koydum
Mutluluğu nefes nefes içime doldurdun.
Meğer mutluluk sende saklıymış,
Şimdi sen yanımdasın, mutluluk ise içimde.