Sende öyle diliyorsan git!

Kimler unutmadı hicranı
Sancılar dirliğindeki acizliğin soluklarını
Hüznün mümbit toprağından yükselen umutların o sızılarını

Sevginin akı ferahlatır
Heveslerin zayiatı ruhu karartır yıpratır
Aşk hürriyetle anlamlıdır ve kalbinin en müstesna aynasıdır

Sevda korkudan arîdir
Haz hissiyat ikliminde rengârenk erktir
Nasip kanaatin dirliğinde bereketlenen niyeti âlinin demidir

Ne olur sukutumu anla
Vehmetmediğim hicranı kalbin diliyle önle
Ne olacak sanki tefekkür birliğinde ve sessizliğinde serinle

Hangi güzele nazar etsem
Bin bir güzellikteki çiçeklerle sürura ersem
Meltemin derinliğinde hissiyatına nüfus ederek niyazı etsem

Artık hüzünlü bakma bana
Serzenişlerin derinliğinde bıraktığın korkuyla
Ahtım adam olmaksa, aşk kalbimden uzaklaşarak ummanlara

Neyleyim hazzı kemali yeti
Varlık indindeki sarfiyatı ve zevki hakikati
Manasız karanlığı, vuslatsız şafakları ve hakikatin sayfaları

Gel bir kez anla kederimi
Sensizlikte derlediğim şevksiz nefeslerimi
Kalbimin sahifelerinde mahfuz eylediğim bakir kimliğimle seni

Duymak istemiyorsan peki
Niyaz ediyorum kalbin kâmilen sürura ersin emi
Serzenişlerimden tebarüz eden o hicranlı demi derleyip gideyim