Ey lüzumsuz ben!
Bana hiç lüzum olmadiki zaten
Hiç olmadımki
Hiçliğimi haykırdım,
Kaç defa?
Sen, evet sen!
Lüzumlu olan
Ne koyarsan koy-
Ne koyabilirsinki?
Ne anlatırsın?
Ne söylersin?
Neyi inandırabilirsin?
Kime?
Neyi?
Aynalar dahi küstü sana
Kustu
Sesine yabancı olman da bu yüzden
İnce, titrek, yok sesin
Seslerin senin değil
Sesin sen değil
Hiç bile değilsin
Ne yaşamı inandırabilirsin
Ne de ölümü
Unuttum!
Korku ve yalan
En yakın iki dostun
Kahkahalara boğuluyorum işte;
En çokta benden korktun
En büyük yalanın da benim
Karanlığa boğul
Korkunla öl
Yalanın da celladın olsun...
Kayıt Tarihi : 13.6.2002 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!