Sende Ol Ben Gibi Şiiri - Hasret Sayınta

Yaşadıklarıma yıllarca isim veremeyecektim.
Ve ya çocuk ruhumla buna bir şey diyecektim.
Bu hal yıllarca devam edecekti.
İçimi kemiren anlaşılmaz duyguya koyduğum ad,
İsimsiz, dilsiz ızdırap olacaktı.
İşte bu ızdırabı yıllar yılı bağrımda bir yara gibi,
Bedenimde bir mikrobun yaptığı,
Öldürücü bir hastalık gibi taşıdım.
Aradan yıllar geçti.
O ızdırap hala isimsiz dolanıyor sayfalarda.
Ağlıyorum bütün ömrümce benimle ağlayan ızdırabıma.
Ve hala, içimde yanan acılara.
Biliyorum sana gelen yollar kapalı.
Mesafeler aramızda duvar gibi.
Üstelik sen hiç sevmedin beni…

Çıkıp gitmeli bu şehirden.
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki.
Sana anlatsam da anlayamazsın yaşananları.
Göremezsin ödenen bedel ve gözyaşlarını.
Görsen de anlayamazsın yalnızlığı.
Sensizliğin bedenimi, her geçen gün nasıl parçaladığını.
Her parçamın bir yana dağıldığını göremezsin.
Sana şiirler biriktirdim seninle senin yokluğuna.

[ Şırnak ateşler altında, toprak ağlıyor kanlanmaya.
Yıldızlar kıyamet gibi sokaklarda.
Çünkü biraz evvel kurşunlar yağmıştı.
Önce bulut gibiydi göklerde, şimdi ayaklar altında (insanlar)
Yıldızların yıldız olası vardı, insanların insan olası.
Çünkü biraz evvel kurşunlar yağmıştı.]

İşte böyle elem içinde ömrüm.
Sana eskilerden bir selamım var, başka da yok kelamım.
Şimdi sen kalkıp gidiyorsun,
Yoktu dünkü evvelki günlerdeki sevgimiz, sanki hiç olmamıştı.
Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu.
Şırnak’ta, küçük bir ilçe hastanesinde.

Nerde güzel bir göz gördüysem tuttum onu sana tamamladım.
Nereye gittiysem; sırtımda sensizliğin yükü.
Bütün zulümlerdi, namussuz bir çağın
Egemen olduğuydu gördüğüm.

[ Şimdi bir güvecinin uçuşunu izliyorum.
İri gözlü, kara kuru çocuklarıyla bir Şırnak izlediğim.
Sanki birazdan yarılacak yürekleri.]

Ne zaman barışın sevginin adına bir sigara attıysam sokağa,
Yandı durdu sabaha kadar.

Şimdi sen tam çağındasın sevilecek,
Sarılacak, elinden tutup öpülecek.
Şimdi olsam yanında,
Geçmiş gibi, gelecek gibi bu gün de sonsuzluğa.
Tutunsak birbirimize sıkıca.
Yolculuğun ölüm ise, ölsem seninle.

Ben bir kere kaybettim sevdiğimi, kör oldum.
Bir kere tutundum boşluğa, kayboldum.
Tepemde bir gökyüzü vardı,
Derinlemesine yeşildi yok oldum.

Şırnak toprağı isliydi, altı saydam.
Sildim toprağı yüzümün yarısını gördüm, öbür yarısı sen.
Yüzümden beklemezdim yansımanı.
Sen hiç toprağa bakarken ağladın mı?
Ben ağladım, kör oldum.

[ Şimdi Şırnak kan kıyamet ayaklarınızda.
Gökyüzünü katlayıp bir köşeye koymuşsunuz.
Yıldızlar kaldırımlara yüz sürmüş. ]

Dokunduğun her şey kayboluyor, ölüyor ben gibi.
Şimdi sen unutmuşsun beni, ben öldüğümle kalmışım.

Yaşama diyemem kıyamam sana.
Mutsuz ol diyemem, dayanamam hüznüne.
Beddua edemem, dilim varmaz.
Ama sevdasız yaşa diyorum sana,
Tüm ömrünü ben gibi.