Sende Öğrendim Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Ben sende sevmeyi öğrendim
Kelebek ömrü zamanlara asırları sığdırmayı
Yeni doğan bebekteki cennet kokusunu
Esen yelde senin kokun diye duymayı
Ateşi sendendir diye köz köz kavrulmayı
Küllerimden yeniden yeniden hep doğmayı

Ben sende özlemeyi öğrendim
Askerinin yolunu gözleyen ana gibi
Dualarımda el açtığım sebebimdin
Ne çöllerde gezdim nede hasret çektim
Leyla’yla züleyha’nın adı çıkmış
Gözünden sözünden ayrı düştüğüm anlarda
Ölümü kendime kardeş bildim

Ben sende ihaneti öğrendim
Gözlerden yaş yerine nasıl kan damlar bildim
Gün doğmaz.gece bitmez karanlıkları
Karanlıklarda bir umut sızıntısı aramayı
Kahredip binlerce kez
Kaderime lanetler okumayı
Yılan zehrinden beter
Sözlerine inanırmış gibi yapmayı öğrendim

Ben sende ayrılığı öğrendim
Sevgi serçesinin ağırlığına dayanamayan
Mayınlarla döşeli yüreğinde
Yüreğimin infilakını
Her şeye rağmen gururun aşkta sığınmadığını
Gerçek aşkın üç harften ibaret olmadığını
Yirmi dokuz harfin anlatamadığını anlattığını
Yalancı bahara aldanıp pembe çiçeklere duran
Sabah ayazlarında dolu vuran
Badem ağacının bahara aşkını
Hüzünlere takılı kalmış gülüşümün
Hayatım dediğim gerçeğimin
Ayrılıkla yalana dönüşünü öğrendim

Ben sende hayatı öğrendim
Gamzelere yaşlar dolarken de
Gülmenin sahte aldatış masalını
Senden öncesini yok saydığım
Senden sonrasının adını hiç koyacağım
Söyle ah yar
Hala yar diyorum bak
Yarlardan yuvarladığın bin parça yüreğimle
Sorarım sana sen bende ne öğrendin?