Ey Amasya iyisin, hassın da; yıkdın beni.
Kör karanlık dağların arasına attın beni.
Ne Ferhat’ın nazı geçti, ne de Şirin’i saydın.
Kimseleri dinlemedin, ezip geçtin beni…
Ne yemyeşil ırmağın, yeşil artık gözümde,
Ne de şirin şiven dilimde.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta