Sende Noktalandım Şiiri - Mahmut Çendik

Kaç kelimeye rastladım yolumda inanmadım
Virgül koyup devam ettim yaşamaya
Her virgülden sonra burkuldu ayak bileklerim
Sen diye bir cümleye rastladım sonunda.
Sen benim noktamdın.
Sende durdum, soluklandım.
Durduğum yerde inandım sana.
İnandığım anda sevdim seni.
Yitirdiğim bütün duygularıma yüklediğim anlamdın.
Güçsüzlüğe razı oluşum, gururumu yok sayışım.
Bütün tavizlerim sana özeldi.
Sen gözlerimin ilk yaşıydın, her şeyi göze alışımdın.
Sen istisnamsın dedim inanmadın.
Tırnaklarımla kazıyarak çıkardım ne kalmışsa benden geriye.
Bulduğum her parçamla sana karıştım.
Canımdan cansın dedim anlamadın.

Ama kararlıydım bozacaktım bütün ezberlerini.
Unutturacaktım bütün yanılmışlığını, kırılmışlığını.
Yabani otlardan temizleyip tertemiz umutlar ekecektim yüreğine.
Acısız yarınlar hazırlayacaktım ellerimle.
Güneşi dikecektim karşına her sabah
Simsiyah saçlarına kırmızı güller asacaktım usanmadan.
Gümüş tepsilerle sunacaktım mutluluğu
Sen daha uyanmadan…
Her şeye hazırdım, her şey tamamdı.
Gelişini beklerken bu gidiş sana hiç yakışmadı…

Kaç ay kuruldu kapımın önüne yokluğundan istifade
Kaç ay çıkar karşıma bilmem kalan ömrümde.
Yetemem artık hiçbirine susar kalırım.
Sen benim son ayımdın.
Sende bittim.
Sende noktalandım.