Sende ne vardı? Şiiri - Özlem Geray

O sıradan, boş bakan, siyah donuk gözlerin
Dünyamı karartacak özelliği mi vardı?
Zaman silip de geçmiş simandan duyguları
O sert esmer yüzünün güzelliği mi vardı?

Kimsin, nesin, nerelisin bilmeden
Başıma tac ettim, gönlüme sultan
Çözülmeyi bekleyen bir bilmece
Zorlu bir denklem miydi beni ayartan?

Suretin çok yakındı; aslınsa kaf dağında
Kalbinin taş kapısı umduğumdan da dardı,
Arkasında cenneti vaat ettin bir bakışla
O daracık yollarda benim ne işim vardı?

Sevdanın büyüsüyle garip bir nahoşlukta
Girdim gözbebeğinden, başladı yolculuk ta
Fazla uzun sürmedi bu tatlı sarhoşluk ta
Kaybetmiştim yolumu, içimi korku sardı

Sıcacık bir kalp ararken buldum kendimi
Karadelik misali simsiyah bir boşlukta
İlk defa utandım ben şu kör cesaretimden
Bu sahipsiz kayboluş benim için bir ardı

Hep sustun konuşmadın esrarengiz dünyanda
Anlıyordum bu bahar senin sonbaharındı
Oysa kırılmış bir kalp, sahipsiz bir sevdayla
Ben hala soruyorum: “Söyle, sende ne vardı? ”