Sende mi Gittin Anam? Şiiri - Hamdi Öztürk

Maviler,beyazlar simsiyah oldu,
Gönül bahçemdeki çiçekler soldu,
Ne açan bir gül, ne öten bülbül kaldı,
Geriye bir şey kalmadı,pınarlarım kurudu,
Sen de mi gittin anam, geriye neyim kaldı?

Tutmuyor dizlerim yollar çok yokuş,
Baharım, yazım çabuk geçti; hemen geldi kış,
Keklikler,tavuklar gitmiş; yerine konmuş baykuş,
Giden gidene; ne ahbap kaldı, ne çavuş,
Sen de mi gittin anam,geriye neyim kaldı?

Her şey sağır oldu anam senin derdinden,
Soramadım,son dileğin neydi acaba oğlundan,
Gündüzüm gece oldu,yokluğunun ardından,
Vazgeçtim dünyanın köhne saltanatından,
Sen de mi gittin anam,geride neyim kaldı?

Gezdin dağları,bayırları,kondun tepelere,
Çadırda geçti ömrün,hasret kaldın evlere,
Açıkta kaldın,yerde yattın; sarıldın kepeneğe,
Geride kalanlar dikti gözünü kuru iğdeye,
Sen de mi gittin anam,geride kimim kaldı?

İhtiyarlığını düşünmedin,bakmadın kendine,
Doğurdun doğurdun,acımadın zayıf bedenine,
Altı melek yavrunu gönderdin cennetine,
Geride kalanlar düşmüş senin evin peşine,
Sen de mi gittin anam,geride neyim kaldı?

El kahkaha attı,oynadı; sen gülmedin,
Aç yattın, kimseden aman dilemedin,
Huzuru evinde buldun,kimselere gitmedin,
Kalbimdesin Kerem’in Güllü ebesi,sen ölmedin!
Sen de mi gittin anam,geriye neyim kaldı?

Dediklerini yaptım anam; haram yemedim,
Uzak durdum,kimsenin namusuna uzanmadım,
Densize,soysuza boyun eğip,kendimi ezdirmedim,
Çok yalnızlık,acı çektim,sana bile sezdirmedim,
Rahat uyu anam; evini viraneye döndürmedim,
Sen de mi gittin anam; geriye neyim kaldı?