Sende Kazanmadın

Sende kazanmadın
Kara bir düş gibiydi sanki yılların öğrettikleri,
Çoğu zaman uzun bir yolculuk bazen kısa bir yürüyüş
Duygularıma peşkeş çekildiği anatomik bir yara
Kanımda zehirli bir aşk şerbeti
Evet, ben kaybettim
Fakat sende kazanmadın, sadece kazandığına inandın.
İnanmak zorunda olduğuna inanman gerekirken sen inanmak istediğine inandın
Sen de kazanmadın, sadece barışı savaşa çevirmeye çalıştın.
Evet, ben kaybettim kalbimden uzak hayalleri
Kaybettim kendimi bu uçsuz bucaksız dünyada
Ve sonu olmayan bir yol, sanki ucunda sen varsın
Hiçliğin rengine kapılmış oysa ki bu aşağılık yeryüzü
Tükenmiş bu gökyüzü mavisi gibi bu karanlık çağ
Sen de kazanmadın, kaybettin insanlığını
Sattın kendini bu beş kuruş etmeyen dünyaya
Ben de kaybettim çocukluk düşlerimi
Beyaz tebeşir yuttuğum o gün anlamıştım sahtekar gülüşlerini
Sen de kazanmadın kaybettin yüreğinde ki altın kolyeni
Hızlı koştun bu gül tarlasından
Ve ben kaybettim kırmızı uçurtmamı
Kimse kazanmadı aslında bu rüyada
Herkes kaybetti çocukluk anısını
Aşk kaybetti bu fırıldak Dünya'da
Ve sende kaybettin kazanamayacağını bile bile
Bende kaybettim kendimi boğulurcasına
Ben kaybettim fakat sende kazanmadın...