Sende Kalsın Sevgili

O sahilde oturup seyrederdik denizi,
başımızın üzerinde dönen,
güvercinler kıskanırken bizi...

Mavi gök ile mavi deniz birleşirken ufukta,
kızıla çalardı,
ellerimiz birleştiğinde…

Güneş bu sahilden bir başka doğardı güne,
ve bir başka batardı,
bizi seyrederken…

Rüzgarı her mevsim değil her saat farklı eserdi,
bazen denizden bazen karadan,
bazen sıcak, bazen soğuk…

Kıskanınırdık rüzgar ve ben birbirimizi,
sırayla saçlarını okşarken…

Ayağımı koyduğum taş bile belli idi,
oturduğumuz bankın önünde,
hep o taşa basardım,
43 numara sanki...

Kışın üşürdük ama yine de vazgeçmezdik,
seyrederken yüreğimiz ısınırdı,
yazın ise zaten gerek yoktu…

Ayrı bir dünyaya açılan,
gizemli bir pencere idi o sahil,
bizi bulunduğumuz dünyadan koparan...

Deniz hep köpürürdü, isyan ederdi,
döverdi hışımla beton duvarları,
verdiğini almak için,
ağlayarak...

Şimdi ise bakıyorumda,
herşey değişmiş burada...
gördüğüm bir güneş, bir deniz ve dalgalar,
sahil ise ağlamaklı...

Aslında çok benzeriz birbirimize,
ama denizle yollarımız burada ayrılıyor işte,
benim sana verdiğim;

Sende kalsın sevgili…