Sende Kalmışım Şiiri - İsmail Civelek

aldım mektuplarımı resimlerimi
unutamıyorum gözlerinin rengini
yedim tükettim kendi kendimi
anlıyorum ben sende kalmışım

gülü koklasam koku vermiyor
kimi sevsem sen gibi sevmiyor
seni düşünmekten aklım ermiyor
fikrimle benliğimle sende kalmışım

gecelerim ayaz buz kesiyor
gönül dağım da rüzgarlar esiyor
senden koptum kopalı avare geziyor
ben bende değilim sende kalmışım

nere varır bu işin sonu bilmiyorum
her gün ecel gömleğini giyiyorum
aşk dilencisiyim seni dileniyorum
civelek gönlümce " sende kalmışım "

develi köyü
pamukkale
denizli