Sende Kaldım Şiiri - Hüseyin Sıbıç

Üstünden yıllar geçmesine rağmen.
Unutmadım yine herşeye rağmen.

İçimde bir ümit bekledim seni,
Yine sevecekmişsin gibi beni.

Ne gitmeni isterim,ne git derim.
Şunu bilki yalnız seni isterim.

Ne bilirsin şiirim laf mı yazar?
Ne bilirsin gözümden kan mı sızar?

Şimdi uzak olmamdan mutlu musun?
Yoksa kendi kendine suçlumusun?

Hasretinle beni yerlere yıktın.
Gönlümü en ücra yerinden yaktın.

Senden sonra gönlüm kapandı aşka.
Kimse bilmedi beni senden başka.

Hep bekledim sabrıma gün ekledim.
Senden halimi sormanı bekledim.

Belki bir gün çıkar gelirsin sandım.
Yine ilk gün gibi seversin sandım.

Seni unutmaya aklım ermiyor.
Hayalin bana bir akıl vermiyor.

Gönlüm bu ateşle yanmakta hala.
Bilmem ki senin günlerin ne ala?

Bilmem nasıl çözülür bu kördüğüm?
Gönlüm kan ağlıyor artık gördüğüm.

Uykusuz gecelerde hayalin var.
Gitmez gözlerimden sabaha kadar.

Üstünden yıllar geçti de bak yine.
Sende kaldım,gönlüm bende yok yine...

(25.05.2004)