Ölmeyecek ruhumun çok şeyi kaldı sende
Şimdi umutlarımın çıkmaz sokağındayım
Oysa bir umttu hep
Sabah çaylarını birlikte içmek
Güneşin gözlerinden öpmek,
Uykusuzluktan kızarmış gözlerimizle.
Hani heyecandan bıraktığm kurabiyeleri
Martılara verecektik seninle
Şehir henüz uyanmadan
Kaldırımlar ayaklarımıza basacaktı
Ruhumda geç kalınmış sevilerimin
Yorgunluğu var
Meğer bir seni beklemiş bu yürek
Nasıl yanacağını bilmeden.
Yıldızım mı göz kırptı, ruhum mu çağırdı seni
Benimle yaşıyorsun hep bende
Söylesene sevgili gerçeğin nerede?
Kayıt Tarihi : 3.8.2006 10:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hafize Hanaylı](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/03/sende-kaldi-yuregim.jpg)
Sende Kaldı Yüreğim
İŞTE BU KADAR BASİT
Sende Kaldı Yüreğim
5.nci mısra 'Güneşin gözlerinden öpecektik.' olacak sanırım.Yazım hatası olmuş galiba. Dikkatinize sunarım.
Syg&Svg
yureginiz ve kaleminiz uretken olsun.
saygilar
TÜM YORUMLAR (4)