Dar zamanlar bunlar, kendimize sımsıkı sarılıp, nefes almaya çalıştığımız…
Her nefes alışta yutkunup, içimize attığımız iç acıyışlarımızdır bunlar.
Ters düz olmuş bir hayatın son dönemecinde, başımızı çevirip, geçmişten medet umma çabalarıdır…
Hiçbir çırpınışın kar etmediği, gittikçe daralan bir yalnızlıkla, kendi kuytularımızda üstüne toprak attığımız, çırpındıkça battığımız ölüme yüz sürmüş varlığımızla yegane olma çabamızdır…
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
