Dün dost sohbetinde geçti adın.
O zaman anladım,
Seni hala unutamadığımı ve arzuladığımı.
Yüreğim deli gibi çarpmaya başladı o anda.
Ve tutamadım gözümden dökülen bir damla yaşı.
İşte,işte o zaman anladım,
Bedenimin bende,yüreğimin sende kaldığını.
Biliyorum,aslında kendimi avutuyorum,
Unuttum dediğim zamanlarda sevdiğim kadını.
Ve bir şarkı söylüyorum hatırlamamak için adını.
Ama ne çare,
Söylediğim şarkılarda bile sen varsın.
Aslında seni haykırıyor dudaklarım,
İnatla unuttum demeye çalışan kalbime.
Aslında sen dökülüyorsun dudaklarımdan,
Kafamı dağıtmaya çalıştığım zamanlarda.
Sen,sen diye çarpıyor şu yüreğim.
Mutlu olduğum anlarda.
Seni yazıyorum mısralarıma,
Bir parça hüzün kapımı çaldığında.
Hala nefes alıyorsam bu koca şehirde,
Senin o güzel kokunu içime çekebilmek için...
O şarkıyı her dinlediğimde,tekrar tekrar
Sen akıyorsun gözlerimden yaş yerine,
Ve hala bir parça umut taşıyor yüreğim,
Ummadığım bir anda kapımı çalarsın diye
Bedenim,ruhum,aklım,yüreğim,dilim,herşeyim
Seni haykırıyorsa ve seni istiyorsa,
Sabah erken,kalkar kalkmaz
Aklıma ilk düşen sen oluyorsan
Şu hayat kargaşasının,onca telaşın içinde
İşte,işte o zaman anlıyorum
Bedenimin bende,yüreğimin sende kaldığını.
Kayıt Tarihi : 18.9.2011 14:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!