Sende Hatırlarsınn! ! Şiiri - Hazan Yağmur

tek mevsimlikti ‘’bitti’’ demiştin giderken
ne var ne yok kendince
kavuniçi bir sonbahara sığdırıp
sadece ben olmam kii adamımm
uykuyu kapı dışarı edip
bir birimizin bedeninde sabahlara kadar
taarruza kalktığımız geceleri anımsayan
uçsa da boyun çukurlarına sinen kokum
dilinden terimin tuzu
damağında kalan tadım
teninden parmak izlerim çıkmaz
sende hatırlarsın

bir gün
senin de solar su verdiğin çiçekler
zamansız soyunur
bahçendeki nar ağacı yapraklarından
gelir
göğsünün kafesine vurur içinden sayısız çıplak dal
ısıtmaz olur nefesinin buğusu
cama tuttuğunda üşüyen ellerini
kapının altından sızan ayaz
üstüne oturduğun kilimin ucunu kaldırınca
buz keser dudaklarının
cehennem ateşiyle öptüğüm yeri
sende hatırlarsın

belki getirmez
kırarcasına camlarına dayanan
eylül rüzgarları beni aklına
ceketine arkadan yapışıp
‘’bi simit alsana abi(si) ’’ diyen
çocuğun yakarışında da gelmem
sahilde oturmuş
kıyıya uğramadan geçen gemilere ateş yakan çingene kızın
özlem yüklü şarkılarında da olmaz
canım dediğin
gönül verdiğin
bir sokak yosmasının ruhunda
izimi sürünce vahşi duyguların
sende hatırlarsın

düşer
senin de takviminden üçer beşer sayfalar
duvarda pervaneye dönünce
fes eder ortaklığını saatler
hiç çekinmeden
indirir yüzene kepenklerini ıhlamur kokulu mevsimler
kalan saç tellerini saydırdığında aynalar
bir çırpıda
yılların dostluğu da biter
ömrünün orta yerinden şaha kalkar gençliğin
sen kalırsın
birikmiş yorgunluklarda
erken kapanmaya başlar akşamları gözlerin
her defasında
güz yağmurlarına yakalanmış sırılsıklam girerim düşlerine
anadan doğma soyunup
önce;
ürkütmeden aşkın dizginlerini çözersin tenimde
sonra tasmasından kurtarırsın tutkuyu
tam da! tam da! ! tam da ramak kala uyanınca
sende hatırlarsınn

silinmeye başlar geçmiş arkanda
mazi sislerde grileşir
git gide uzaklaşır benliğin
saç sakal bir birine girer
kulak ağır işitir
göz perdelenir
eksilirsin
gel-git oyunları yapınca hafızan
arayıp soranın
eşiğinden geçenin de kalmaz
zihnine bir dilberin resmini asarsın
sarsılır bedenin tepeden tırnağa
açar kollarını nicedir aç susuz kalmış arzular
dört nala çağırır zirveden
koşarsın
oysa yitirmiştir ellerin eski hünerlerini
hayal gücünün nefesi yetmez yukarı tırmanmaya
yaptığın ince hesaplarda da sonuç 31 çıkmayınca
sende hatırlarsın! !