Bazen ona da hak vermiyor değilim.
Belki de her şeyin böyle bitmesi gerekiyordu.
Çünkü bazı ayrılıklar kaybolmaz, sadece başka bir biçimde varlığını sürdürür.
Örneğin, bir anı olarak zihnimizin kuytu köşelerinde yaşar.
Yıllar geçse de unutulmayan bir sır gibi…
Bir zamanlar paylaşılan bir gülüşün bıraktığı o sıcaklıkta mesela.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta