Sende Gittin Şiiri - Zafer Özkay

Merdivenlerden ağır ağır çıktığımda,
Artık o sarı yüzünü bir daha göremeyeceğim.
Saat on ikiyi beş geçe, bir daha karşılıklı yemek yiyemeyeceğim.
Artık sende yoksun sende düşüp gittin Azrail’in peşine
Sende gittin hayatımdan sonsuza dek

Sende hazan mevsiminde zamansız soldun
Hayatıma ansızın girip çıktın
Yaşadıklarımız bir düş gibi sanki
Seni beklemediğim anda tanıdım ve beklemediğim bir anda kaybettim

O merdivenleri her çıkışımda yüreğim sızlar
İçimde acayip bir tuhaflık odan tam karşıma
Çıktığında sanki sen çıkacakmışsın gibi gelir
Oysa sen artık yoksun bir daha olmayacaksın

Hayatıma zamansız girip çıkan her dostum
Yüreğimde tarifsiz acı ve yara bırakıyor
Her tanıdığım yıldızlar birer birer kayıp gitti hayatımdan
Artık yeter hayatımda bir sevdiğimi kaybetmeye gücüm yetmez

İşte hayatıma bir rüya gibi girip bir rüzgar gibi geçenler
Ortaokul yıllarımda çok sevdiğim arkadaşlarım Yeliz ve Murat,
İş hayatımda Mehmet ve İzzet abim
Bu insanlar öyle bir zamanda hayatlarıma girdiler
Ve öyle bir zamanda göç ettiler ki keşke hepsi burada olsalar

Keşkeler bir şey değiştirmiyor
Gidenler artık geri gelmiyor
Yüreğim yanar kor ateşlerde
Gözyaşlarım dinmez
Bu acılar elbet geçer
Toprak olunca sevdiklerime kavuşunca.
23 Aralık 2008