Sende Gel Şiiri - Sinan Önal

kır çiçeğidir özlediğim

barışı gözlerinde bulurum

hazar gibi mavi

alp dağlarının güneş görmeyen köylerinde ısınırım

Şili’de Santiago Meydanı’nda barış sevdalısı

Vietnam’da vurulurum

fakat ölmem direnirim pirinç tarlalarım için

alır başımı giderim Endonezya’da elimde fenerimle ararım özgürlüğü

Puşkin heykelini Karacoğlan’ a çeviren makyajı Karacoğlan’ la silerim

dilimizde ezgiler kuşatırız Türkmenistan sokaklarını

süzülürüm giden geminin ardından mavi okyanuslarda rakı ve balık keyfi

İsa Peygamber Kral olurken Polonya’da

oysa Afrika’da açlıktan ölen çocuklar için dua etmektedir İsa bir yardım gönüllüsü

Anadolu’dadır Nazım

Köy Mezarlığında çınar altında mavi mavi bakar Hazar’a

yanına uzanırım merhaba derim

nasılda güzel değil mi memleket

nasılda sıcak ve güzel bizim ülkemiz

burjuvazi ve büyük sermaye Nobel dağıttı

bizde aldık nasiplendik biliyor musun

oh… pamuk gibi yeşil yeşil bakar Nobel

yaşasın sanat

nasılda yeşillendi sanatımız değil mi Nazım

dünya böyle olmayacak yarınlarda elbette

örneğin Lösemiden açlıktan ve AIDS ‘den ölmeyecek insanlar

aşka dair ne varsa gönüllerde

doldurup sırt çantama çıkarım en zirveye

sende gel haydi

SİNAN ÖNAL
22-12-2006