Sende Duruldum Şiiri - Nevzat İncedere

Ben sende duruldum kalplerin sevgiyle arındığı gibi
Sen beni alıp duru bir sevda deryasının içine kattın
Senden önce ruhumda kopan fırtınalar hiç dinmezdi
Hiç kimse fark etmedi kaygılarımı ömrüme ram olmuş

Sen baharları çok severdin gülüşünde güller açardı
Senin her bahar depreşen sevdan vardı sev derdin
Sensizliğin devranında mevsimsiz kaldım gel al beni
Götür sevdalar aşklar ülkesine ömrüm hep kış oldu

Sen gidince arkandan birçok şey gitti, gün, ay, yıl gitti
Bende ki özlemlerin alışkanlıklarım, mevsimler değişti
Artık beslediğin kumrular gelmiyor penceremin önüne
Onlar da anladılar gibi bana bıraktığın ayrılığı, hasreti

Bir kuş gibi uçup gittin avuçlarımdan kanadı kırık kaldım
Sensiz yüreğim çırpınır durur ardın sıra kanatsız kuş gibi
Sen saldın divane gönlüme amansız sevdayı ben bittim
Kala, kaldım koklanıp atılan karanfiller gibi yol ortasında