Sende bizdensin Şiiri - Abdulkadir Çelik 2

Bazen karanlık yollarında kalırsın.
Ellerin boşlukta yaşamın;
Bağrından yanık bir duman tüter,
Hıçkırıklarla kendi gözyaşında boğulurken,

Tutmak istediğin bir el, bir dost ararken karanlıkta,
Denize düşen yılana sarılır misali; Ararsın birilerini.
Bulursun belki,tutarsın sana uzatılan eli dost dersin.
Yada çekersin o uzatılan eli kendine düşüncesizce.

Bazen çocuk olursun; Çocuklar misali coşkulu, şen.
Sevdiğin bir dostun sıcaklığı; sarar bedenini güven.
Zaman gecip gider farkında olmadan bazen bir an,
Bazende ömürden geçmiş gitmiş elinden zaman.

Tuttuğun taş olur bazen; Yada dost dediğin bir yılan,
Attığın her adımda, boğazına düğümlenir, elinde kalan,
Ne dost kalır çevrende sana teselli olacak nede bir akran,
Birkaç nefes daha ciğerlerine dolan; dayan dostum dayan.

Sende bizdensin anlaşılan!