Sende Bitti Maviş Ümitlerim

Mavişim,

Sende şimdi mavilerim

gölgeler içindeyim.
yağmurlara hasret
yangınlara vurdum yüreğimi
siyah gecelerimi kızıl şafaklara sararken,
içimde kızardı güllerin yanağı
ayrılıklara savruldu gözlerimdeki zaman
sürgün vermedi yıldızlara dokunuşlarım
vuruşlar zamanın ciğerine hiç mola vermeden
siyah bir ışık düştü müebbet aşka
köşesi kıvrılmış yüreğe yüreğe…
ığıl ığıl sızarak akan kızıl kan değil,
tükenen yunus mavisi umutlar asfalta…

Sende yorgun şimdi mavilerim

ayaklar altında kalan çığlıklarımın feryadını duymuyorsun hiç
sağır ve lâl olmuş uzuvların âdeta
yürüyen gölgeler güruhuna dönüşmüş kalabalıklar gibisin

Sende bitkin şimdi mavilerim

sürgünüm düşlerimdeki hüzünlere
hüzünlerimse,kanadı kırık maviş umutlarıma…
artık elimin nasırlarında teselliler uyanmıyor
çatlamıyor kalın kabuklarından yeni sevdalara

Sende tükendi şimdi maviş mavilerim
sende tükendi şimdi
sende tükendi
sende
maviş…