Sende bırakıp gittin! Şiiri - Mustafa Ci ...

Annem
Neyleyim ki artık yoksun
Toprağın bağrında soluksuz bir hazanı meraksın

Yalnızsın
Hamiyet adına bakınırsın
Söyle şimdi kime ne anlatırsın bir bahtı karasın

Öksüzdün
Sevgiye hasret bir nefestin
Garipliğinle ömrünü tükettin ve yine garip gittin

Hüzün seninle
Ardında bıraktığın hicran benimle
Solgun halinin ikliminde, çaresizlik şimdi benimle

Soğuk tenin
Artık ritme yen suhuletli kalbin
Mütemadiyen sukuta çekilen şefkatli dilin ne sakin

Tenini yıkamak
Kefenin en son giyeceğin sancak
Vuslat bilinir ki değildir mefkureleşen en son durak

Garipliğim nüksetti
Saklanan göz yaşlarım akın etti
Kalbi titremelerim kelamıma eşlik ederek niyaz etti

Bilirim ki
Senin umut çınarındım
Ve dualarında hep vardım, şimdi hassaten muhtacım

Acın içimde bir dem
Hüznün kalbimde sahifeleşen bir kıdem
Anam olarak şayet hakikatsem ihsanım olacak hepten

Mezarın açtım
İçinde tefekkürle adımladım kaldım
Seni kalbinin sahibine bıraktım ve ötelerin hazzını andım