Sende asktan da öte bir sey vardı,
Ve ben Adını koyamıyordum.
Öyle sessiz.öyle sakin geldin ki,
Bu gizemin korkutuyordu beni.
Ben ki laf ebesi,laf cambazı,
Seni tarif edemiyordum,seni çözemiyordum.
Dilim tutuldu adeta,Söyleyemiyorum.
Hep askın mavisinden söz eden ben,
Şimdi gözlerinin karasını,
Gözlerinin siyahı belki karanlığı andırıyordu,
Ama gözlerinin ısıltısı,tüm yüreğimi aydınlatıyordu.
Varlığın, bir cember misali bedenimi sarıyordu.
İlk zamanlar farkında değildim sana olan bu tutkumun,
Gün gectikce sana olan duygularım,
İçimde dağ gibi büyüyordu.
Sende bir sey vardı, ve ben hala anlatamıyordum.
Sen olmadanda yasayabiliyordum.
Dedim ya; varlıgın yetiyordu bana.
Bazen kalem oluyordun,
Beyaz kağıdıma adını yazıyordum.
Bazen dinlediğim bir sarkı oluyordun,
Sen, Ben oluyordun.
Seni Sevgimle yüceltiyordum...
Kayıt Tarihi : 29.9.2004 13:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!