Sende ben olmak Şiiri - Ömer Çetinkaya

Bir ezgi tutturmanın,üstünden yıllar öte,
Kıvrılır dolanırım,gönlümdeki serhate.

Unutmak mı ne mümkün,kokunu soluğunu,
Fısıldar bulut yağmur,hep senin yokluğunu.

Varsın olmasın derim,sevgisi yeter bana,
Çekerim sensizliği,razıyım bir selama.

Eğsin bana ne çıkar,Dünya alem kaşını,
Sevginle ısıtırsın,yüreğimin başını.

Salın derim selviye; Salın sen rakibin var.
Bir gün mahçup olursun,burdan geçerken o yâr.

O endamın o nazın,sülüetin ufkumda,
Hayır hiç fark etmiyor,sevgim sen yoksun da.

İnan bana dün gibi,yüreğimde pırr eden
Zülfüyün bir teliydi,beni de alıp giden.

Elbette ki kızarım,gül sana rakip çıkmış,
Bilmez ki bir bakman,benim bağrımı yakmış.

Ben seni nisbet etmem,aya Dünyaya güle,
Bende seni donattım,yeni baştan sevgiyle.

Yaaa işte canım böyle! Senin bende boyutun,
Benimle yaşıyorsun,uyandırın uyutun.

Günümün her anını,kuşatmışsın dop dolu,
Yani sensiz ben var ya,bomboşum eni sonu.

Ne sevgisi güzelim? Bendeki dolmak sana,
Benim hedefim artık,sende ben olmak anla...

31.01.1989