Sende Bak Şiiri - Nurten Kara

eskiden unutmamak istediklerini hatırlamak için
parmaklarına iplik bağlayanlar olurmuş
gök kuşağına baktığım da o yedi renk kuşağın
ikisini bacaklarıma sarmak isterim
olur da karanlıkta yürümek zorunda kalırsam
aydınlık yoldan yürümek zorunda olduğumu unutturmaması için

ikisini kollarıma bağlamak isterim
olur da bir gün öfkeme yenik düşecek olursam
sabrı ne çok sevdiğimi ve
ona her zaman nasıl sarıldığımı unutmamak için

birini belime bağlamak isterim
olur da bir gün düşmanlarımın
iyi niyetimi suistimaline maruz kalırsam
kimseye bel bağlamamam gerektiğini
hatırlatması için

altıncısını başıma sarmak isterim
olur da bir gün dostlarımdan birinin
başına bir dert gelirse
geç kalmadan koşmam gerektiği
fikrini unutmamam için

ve son kuşağı boynuma dolamak isterim
saldırılara direnebilme
kalbimi kıranlara gülümseyebilme
egoizm davetine itiraz edebilme
insan kalabilme ve en önemlisi
insan olmayı hak etme
hayata dair düşüncelerimi
kaybetmeme adına verdiğim savaşta
ne pahasına olursa olsun
kimseye boyun eğmemem gerektiği
konusunda ki inancı mı
asla unutturmaması için

gök kuşağına baktığım da
yedi rengi birbirine karıştırıp
dünya ya sarmak isterim bazen de
evrende ki yerini koruma savaşında
kendini çok beğenmemesi
bir an da yok olabileceğini
hiç unutmaması için