Rabbim nurundan yarattın ademi, Çizdin ademin yolunu, verdin iradeni, Doğruyu, yanlışı tüm gerçekleri, Hesabı bir gün verince anlarsın Dünyaya geldiğin andan beri, Hep koşturdun, bir lokma sebebi, Şimdi verince son nefesini, Ahirette hesabını görürünce anlarsın. Gençtin dimdik fidanlar gibi, Eserdin buz gibi poyrazlar gibi, Ömrünün son deminde meltemler gibi, Rüzgarın susunca sende anlarsın. Peşinde koştuğun dostlar nerede, Kazanıp yaptıpın mallar nerede, Pekte kıymet verdiğin evlatlar nerede, Geride kaldığında sen de anlarsın. Şimdi yatıyorsun boylu boyunca, Ahbablar toplanmış halin pek nice, Toprağa koyacaklar seni öylece, Beş metre kefene girince anlarsın. Bu dünya yalan sende öğrendin, Kırdığın kalplerle toprağa girdin, Yaptığın işler şimdi karşında, Ardından bir fatiha gelirse anlarsın. Yetimi koruyup, yoksulu gözet, Bir lokmayı biz kişiye uzat, Yarın önüne gelince sırat, Kıldan köprüden geçerken anlarsın... Farettin ÇAKAL0307
Farettin ÇakalKayıt Tarihi : 14.4.2012 12:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!