“Güneş topladım evrenin kara deliklerinden,
Bir el ver şu umutlarıma cimri rüyalardan kalk!
Sözlerimi sağdım Fi tarihinin imbiklerinden,
Kaç zamandır hasretim, umutlarıma bir ışık yak! ”
Bu dünyada gerçek dost yok imiş,
Düştüğünde bir gün zora anlarsın,
Gülücükler sahte, sözler boş imiş,
Sininde açarlar bin yara anlarsın…
Boşadır yıllara meydan okumak,
Beyhude güzeller peşinde koşmak,
Düşünce saçına, sakalına ak,
Gözlerinde uyku bitince anlarsın…
Gererdin göğsünü yiğidim derde,
Birden gözlerine indi bir perde;
“Güzel sensin” diyen aynalar nerde?
Yüzüne çizgiler dolar anlarsın…
Yıllar ömür ağacında yaprakmış,
Ömür bir pencereden bakmakmış,
Yaşlılık başında her gün tokmakmış,
Tak tak diyerek vurunca anlarsın…
Oynama Mehmedim kafiyelerle,
Ümidin yıkarlar bahanelerle,
Mazisi böyleymiş, atisi böyle,
Zamanla pişersin, sende anlarsın!
Kayıt Tarihi : 9.5.2007 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)