Sende alıştın artık bana

Artık kaçıramıyorsun bakışlarını, bakışlarımdan
Sende utanmıyorsun benim gibi
Uzun uzun bakmaktan
Ne anlıyorsun, neyi anlatmak istiyorsun
Kaşlarını arasıra çatınca,
Birini indirip diğerini kaldırınca
Çok komiksin,
Göz bebeklerini sevdim ben
Tıpkı sokakta oynayan çocuklar gibi
Bazen hayranlıkla baktığını
Bazende kızdığını hissediyorum
Gözlerin bir kara, bir mavi
Keşke okuyabilsen aklımdan geçenleri

Artık kaçıramıyorsun ellerini, ellerimden
Sıcacık ve avuçlarında sanki yüreğin
Sende utanmıyorsun benim gibi
Ne anlıyorsun yüzümü okşamaktan
Bana dokunmaktan
Gözlerime bakarak çözmeye çalışıyorsan beni
Aklımdan geçenleri okumaya çalışıyorsan
Boşuna uğraşların, yorulursun
Bilki aklımda bir sen yoksun
Senleyken, unuttuklarım aklıma geliyor
Aklımdakiler gidiyor
Tanıyamıyorum kendimi
Nefretlerim geliyor aklıma
Kaybettiklerim, kazandıklarım
Geçmişim, yarınlarım
Korkularım geliyor hep aklıma
Senle hem rahatım, hemde rahatsız
Senleyken hatasızım ve de günahsız

Aslında ben hiç anlamam
Sevdanın karasından, akından
Yüreklerin yarasından
Sevdadan aşktan, anlamam ben

Daha da çok seviyorsun beni, farkındayım
Girdikçe kalbimin derinliklerine
Gezindikçe ruhumun mahremlerinde
Korkmuyorsun artık
Titremiyorsun eskisi gibi
Bırakmışsın kendini
Demek ki kazanmışım güvenini
Artık kaçırmıyorsun dudaklarını, dudaklarımdan
Ne beklersin benden ve yarından?
Ya benim olamazsan?
Benim korkum yok
Korkum bir yaradan’dan
Belli seninde korkun yok,
O zaman kapat gözlerini
Ölümden başka sorun yok