Sende Şiiri - Nuri Altay

Dilim var sanırdım, susana kadar
Gönlüm var sanırdım, duyana kadar
Sonu yok sanırdım, görene kadar
Şimdi sen de yok olup gittin

Gözlerinde sanki baharı görmüştüm
Ben ki bir kışta kıpkırmızı üşümüştüm
Sana gelirken bilmem kaç tuzağa düşmüştüm
Şimdi sen de yok olup gittin

Bir denizde dalga arar gibi bolcasına
Sanki bereketi erzak ederdi tanrı bohçasına
Bolluk içinde yokluklarda kalakaldık
Şimdi sen de yok olup gittin

Ten değer mi aşk olmadan bir tene
Ay diye geçer mi akla koskoca bir sene
Aşık vurur sazına, dilim dolaşırdı dilime
Şimdi sen de yok olup gittin

Yağmur diye yana yana ıslandık agrimizdan
Herkes sandı ki bir bıçak yedik bagrimizdan
Kış olmayan memlekete kış getirdik saçımizdan
Şimdi sen de yok olup gittin

Kalem diye tuttuğumuz, satırlara vurdugumuz
Son diye düşünüp, olmayanı bulduğumuz
Köy kent avaz avaz duyurdugumuz
Sen de şimdi yok olup gittin

Tomurcukken daha gül gibi dalımda kurudum
Henüz dile gelmeden içimde kaldı umudum
Bu değildi, herkese sen diye anlattığım
Şimdi sen de yok olup gittin

Düz iken yerle bir ettin dağ gibi adamı
Huzur buldum demişken, yine zindan ettin adamı
Dokuz dikişle saramadım yarımı
Şimdi sen de yok olup gittin