İlk Gece;
karanlığa kürek çeken bir forsa edasıyla
deniz yapıştırdın umuduna
Adın, yalnızlığımın korsanlık adı
geçen en kısa gece bile
kötü davranıyor sana
Kayışın işkence izleri okunduğunda
yırttım bütün dizelerimin şiddetini
her infaz gecesi rüyasında
Yatağımın ıssızlığında ağladı, boynumun ipi
döktü yapraklarını gözlerim aceleyle
mevsimler karıştı sırayla sonbahara
Açılmaya yüz tutan, bir telgraftı insan
bütün ilerlemesiyle yerinde sayan
açılmaması gereken bir mektuptu ölüm
intiharları saklayan
Kitap taksidini ödemediğinde
memur irfana gelen icra
güz başlatmıştı yüzünde,
kimse bilemedi, onun yeri
icra ve iflas hukukunda nerede?
Günlerden hep cumartesi olurdu
bana, beni çıldırtan ıslaklığında gelirdin
nefretim büyük sensiz odalara
Elimin tenini öpüşünde
Her iklim şartında yeşeren
bir büyüyen, bir küçülen
küçücük çocukların kaktüsüydü onlar
Her gözyaşında, kuruyan bir gözyaşı ağlar
Bardağıma düştü şeytan
hayallerim bile dönüp bakmaz oldu
Mutluluğumu sorgulayan içim
mutsuzlarla doldu
buldu şeytan, kendimi ararken;
Ya bir yere gitmek kadar,
uzak olmalı bir yer
Ya da bir yerden dönmek kadar,
daha yakın olmalı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!