Sence, sen vurdun mu şimdi beni? .

Hadi, şimdi söyle, sence, sen ne kadar şaşırtabilirsin ki beni?
Alev, alev yakabilirsen yüreğimi, tutuşturabilirsin küllerimi
Kuruyan pınarlarından yeniden yaş akıtabilirsen gözlerimin,
duyabilirsin belki inlediğimi
Ha! birde en fazla, uykusuz bırakabilirsin,
zaten ezelden gece aşığı gözlerimi

Mevsimlere bölersen tüm renklerimi,
unutma sakın hazan’ı ayrıcalıklı sevdiğimi

Hicran yosması yüreğimden oluk, oluk kan gelir
kapılırsın seline, henüz vakit varken çek yüreğimden elini

Kaybolursun yüreğimin karanlık dehlizlerinde,
gel, sen başka yerden vur beni

Hatta en iyisi sen, tüm sevgilerin toplamından
tepetaklak düşürüver kendi kendini

İllâ da vuracaksan öyle ustaca salla ki hançerini,
cinayetinin adı henüz konmamış olsun
Ama öyle sinsice lime, lime et ki benliğimi,
geride hiçbir izim kalmasın
Ve öyle bir gizle ki kendini, failim, ilelebet meçhul kalsın,
bu da, senin farkın olsun
Kalkmasın esrar perdesi üstümden ki,
bu kez ölümüm, şanıma yakışır olsun

Ne olur ki milyonuncu kez sallanırsa rüzgar da dallarım?
Kaç hüzünlü gün batımı sonrası, kaç efsunkar
güneşi kucaklamış yapraklarım
Kökleri derin bir ağaca fırtına,
boran da olsan, çocukça kalır tüm oyunların
Ben, kim bilir kaçıncı kez kendi küllerinden yeniden doğan anka kuşuydum,
Biliyordun, işte sen, bunu ıskala dın

Ne bir zafer di katmanlarımdan bir kaçına ulaşman, ne de ulaşamaman yenilgi
Anı defterim de gelişigüzel yazılmış birkaç mısra,ydın yalnızca, henüz, şiir bile değildin ki
Belki sevecektim seni, belki, kitaplara sığmayacaktı yaşayacaklarım
Her ne hikmetse hak etmeyene hep kendiliğinden yükselir duvarlarım
Ve o duvar diplerinde debelenmek kaçınılmaz sonu olur hep, senin gibi alçakların

Meral ADAK..