Sence.. Şiiri - Bilal İlhami Köksal

Her hava koşulunda da güzel olabilen
Ve hiç de yaşlanmayacak olan şehirlerin başında gelir
İstanbul..
Ve de hiç bir zaman
Asla ve kati surette tadına doyulamayacak çamlıcada gün batımının...

Aklıma takılan o eski şarkının eskimeyen nakaratlarının
İçimde bir yerlerde asılı olduğunu eminim benden başka kimse bilmiyordu
Dudaklarımı acıta acıta ekşi bir tat
Ağır ve aynı zamanda da sadece bir kaç gram olan şeylerin başında
Tek dal sigara..
Ve de asla vazgeçemeyeceğim seni ‘sigaramın dumanına saklamaktan’

Ardından bakakaldığım ve aslında çok da yaşamadığım günler biriktiriyorum
İçimin sol yanında
Hatırlamak için yapacak bir şeyler yapmıyorum
Hayata karşı çok da umar gibi bakmıyorum
Hatırlamaya ve sevilmeye değer çok az şeyim var benim
Mesela annemim yaptığı helva tadı
Şekerle un bileşkesinde mutlu olmak her zaman güzel olacak galiba

Şiir güzel
Hele de bir şarkının sonunda aniden
Kimse beklemezken çıkar gelirse
Şairin sesi aniden burulursa
Sana küçük bir kelimeden tam senlik çok büyük acılar yaratırsa
Mesela gözyaşları göze kadar gelip orda buharlaşırsa
Ve mesela sen bir gece hiç bilmediğin bir şehire gidiyorsan
Yüzünün sağ yanı camda
Kulakların otobüsün uğultusunda
Aklına gelen,gelmeyen her şey için üzülüyorsan
Mesela hatalı bir sollama sonununca da kokusu çok eskilerden kalan
Hükmünü çoktan yitirmiş
Limon kolonyasına sarılıyorsan
Ya da kesin bir il sınırıyla en sevdiğin şehre ağlıyorsan
Şiir güzel
Hele bir de erhan güleryüzden dinliyorsan...

Bütün hayatımı kağıda dökmek gibi fikirler geliyor aklıma
Sahi acaba o kadar tükenmeyen
Bir tükenmez kalem var mı?
Nereye gideceği belli olmayan kelimelerle yola çıkmak
O kalemin aklına yatar mı?
Yaşamak gibi ağır; zor
Ve fakat güzel işte..
Hayal etmeden olur mu?
Herşeyi yazmak olur mu?
Yazamadan
Yaşamadan olur mu....