Senbahar Şiiri - Ahmet Çiçek 2

Bir bahar çöktü üstüme

Bahar bahar üstüne

Aşk ağlatmaya alışıktı

Ve güller bülbüle

Bülbül de aşıktı güllere

Avuçlarımda bir karanfil titriyor

Akasyalar sensiz üşüyordu

Papatyalar bir bir ellerimden düşüyor

Ama güller bana

Hep senbahar üflüyordu

Bir bahar çöktü üstüme

Bahar bahar üstüne

Bizim gönül divane oldu

Sevdi seni, sana sen oldu

Evvel yalnız bir iken

Şimdi bin bir oldu

Ama bunu kimsecikler bilmiyordu

Sadece gönlümün

Henüz ismi konmamış şiirleri biliyordu

Sen bilmiyordun, papatyalar bilmiyordu

Bir aşk uğruna bir yürek parçalanıyor

Sen bilmiyordun

Her gece ama her gece

Düşsün başına taç olsun diye

Taş atardım yıldızlara

Yıldızlar başında sönüyordu

Sen bilmiyordun

Papatyalar yalan söylüyordu.

Sadece gözlerine baksam yetiyordu

Ufuk dolu, yaş dolu, aşk dolu gözlerine

Bakıp bakıp dalmak, ve ah

Hiç doyamamak nasıldır iyi bilirim

Bir rüzgar değdi mi saçlarına

Hoş sedalı şarkılar duyarım saatlerce

Bir mevsim bekliyorum

Hiç yaşanmamış ve belki hiç koklanmamış

O mevsimde saçların

Bir mavi deniz gibi esmeli

Güneş doğmalı sen gülünce

Gözlerim sende uyumalı

Ve gözlerim sende.. sende uyanmalı

Elinde senbaharın gülleri

Başında taç yaptığım yıldızlar

Dudaklarında rüzgar melodisinde şarkılar

Etrafında savrulup duran sarı yapraklar

Ve bana doğru yaklaşan adımların…

Ey sevgili! Ey kalem kaşlım

Bana 'Seni seviyorum' dediğin gün

Gökyüzüne bak,

Siyah perdelerine konacak yıldızlar...

Yağmur güllerimize düşecek.

Ey sevgili! Ey kalem kaşlım

Ahu gözlüm, sevda bakışlım

Alem SENBAHAR kokacak

Sende ben kokacaksın.

O gün geldiğinde

Kaldır başını ve bak

Güneş ikimiz için doğacak...