Senbahar Şiiri - Hüseyin Polat 2

Ufukta belirir birden bir kırmızı,
Yanaklarında al gibi dağlarda şavkır.
Şafaktan bilinir ya güneşin doğması,
Gözlerinden bilirim gönül uyanır.
Gözlerin o zeytin karası gözlerin gözlerime değer,
Aklım uçar memleket memleket,
Odaklanıp kalbimle,
Benliğim sana uyanır.

Üstelik senin adına bahar dedim,
Bu ilk bahar değil, şimdi oldu senbahar,
Saçların havalı, mart gibi fırtınalar,
Gülüşün bir nisan, ellerin sıcak mayıstan,
Mutlu ol, sevgimle kal, sen bahar.

Askerin olurum emrine muvazzaf,
Dağılır senin yanında bütün kibirim,
Öyle neşeli, biraz da tuhaf,
Yanımdasın ya sanki ölümden muaf,
Seninle ebedi bir cennetteyim.

Ürküp te benden gitme sakın şimdi,
Çok görme bu deli deli hallerimi,
Doğrum da eğrimde sevdiğimden,
Gönlümün sana olan esaretinden,
Çaremsen demek ki, çaresizliğimden.
Bırakıp ta sana meftun ellerimi,
Uzatma yaban ellere ellerini.
Olur da bir gün üzülürsün ihtimalinden,
Ben ölürüm, ihtimalin bile ihtimalinden