Şenay Şiiri - Ahmet Coşkun

Şenay

görünce ay avucumda donuyor
yıldız yağıyor bulut buz kesiyor
aşkın beni gözlerinden asıyor
ne olacak benim halim şenayım

göz açtırmıyor gönül biçareye
deva diye sarıldım her çareye
sarılmışım sarılmaz bir yareye
sensiz ne olacak halım şenayım

sen yürüdükçe ırmaklar kuruyor
kıskanıyor gülşen güller kuruyor
gönül senli ne hayaller kuruyor
kahrolacak şu bedenim şenayım

sevda kurşun yemiş kanar içeri
hangi kitaba katsan yok geçeri
kim sokacak şu yarama hançeri
ölümsüzmüş sevda derler şenayım

anlatılmaz bu dert dosta düşmana
yağmurlarla akıp dolsam ummana
kül olayım düşmeyelim amana
aman vermez hallerdeyim şenayım